Oppassen

Met de strengste babysitter die we destijds hadden, hebben mijn ouders nog steeds contact. De liefste zien ze niet meer. Ggz-G leek wel een beetje op haar. De leukste was het broertje van de strengste. Het zou best kunnen dat hij maar één keer bij ons is geweest. En die ene keer heeft hij op mij een onuitwisbare indruk gemaakt. Niet alleen omdat we met hem voor de allereerste keer TopPop zagen. Al was dat een hele belevenis in ons huis waar tot dan toe alleen klassieke muziek geklonken had. Maar de leukste deed iets wat niemand anders deed. Hij kreeg iets voor elkaar dat niemand nog was gelukt: hij legde een verbinding tussen Grote Broer en mij en Kleine Broer. Dat gebeurde met een vanzelfsprekendheid die zo groot was dat hij ons alle drie als een comfortabele deken omhulde. En met een beetje hulp van TopPop. Natuurlijk gingen we meedoen met Racey toen de leukste dat ons vroeg. En we pakten onze luchtgitaren en onzichtbare microfoons en speelden de sterren van de hemel. Playbacken op ABBA – zonder enige wanklank, Grote Broer schold me niet uit en deed net zo enthousiast mee als de oppas en ik. En springen konden we als de beste op Ça plane pour moi van Plastic Bertrand en allemaal vonden we het eensgezind een heel rare man met een heel rare naam. Het kleine zwartwit televisietje trilde mee met ons gestamp. Sweet memories. De stille kracht van de leukste oppas.