'Het'

"Als je 'het' voor je ziet, is het er dus al, en moet je alleen nog erheen wandelen", twitterde Karin. Ja, dat denk ik nou ook altijd, en ik zie van alles voor me, maar waarom krijg ik 'het' nou nooit te pakken? Mijn grote frustratie – alle grote en kleine ideeën die ik wil uitvoeren and at the end of the day heb ik vaak geen zak uitgevoerd. Nouja, ik heb natuurlijk wel gewerkt, en een blogje of wat geschreven, en soms ook goeie gesprekken gevoerd, interessante dingen gelezen, misschien iets dat inspireert op tv gezien, en ergens in mijn achterhoofd in mijn ideeënkookpotje geroerd. Zó passief, vind ik. In het beeld dat ik van mezelf heb ben ik zoveel energieker – vraag me niet waarop ik dat baseer. En toch ben ik altijd de hele dag aan 't rommelen, dingetjes doen, een ditje hier en een datje daar, iets van zus en iets van zo, geen moment doe ik niets. Dan wil ik mezelf weleens verplichten om ook eventjes op de bank te gaan zitten niksen. Keurig gehoorzaam ik mezelf, grijp een willekeurig tijdschrift en lees in een interview met een mevrouw die vier dagen werkt en drie kinderen heeft (en een fulltime oppas): "Woensdag is mijn vrije dag en dan moet alles gebeuren: gesprek met de accountant, boodschappen, tandarts. 's Middags geef ik hockeytraining, dan naar balletles en 's zomers ook nog tennisles. Dat is rennen en vliegen. Leuk, maar aan het eind van de dag ben ik helemaal kapot." Aan het eind van de dag ben ik kapot? Ik was aan het eind van haar opsomming al kapot. "Tja", zegt K. als ik erover klaag, "jij hebt gewoon een ander energieniveau." Ja. En de neiging gewoonte om de dagen als zand door mijn vingers te laten lopen. O, ik kan zó de balen van mezelf hebben. Maar toen las ik gelukkig ook nog dit.