Tweets

“Storm”, twitterde Eva gisteravond. Storm? Ik keek naar buiten en zag stille bomen en een blauwe lucht – niet blauwblauw, maar wel blauwer dan hij de hele dag was geweest. “Moet je kijken wat daar aankomt!” zei K. terwijl ik luisterde naar een merel die een paniekerige riedel ten beste gaf. Een inktzwarte lucht naderde aan de voorkant van ons huis. “En hier een inktzwarte lucht. Behalve als je naar het noorden kijkt: daar nog netjes blauw”, twitter ik aan Eva. En even later: "O! Hier nu ook storm!"

Later staat Erwin Kroll in het journaal te vertellen dat we even in de herfst zijn gekomen. En dat het hard en hard waait en dat er buien komen met hagel en onweer en windstoten. Dat klopt. Van de windstoten dan en de buien. Ik wil geen herfst. Ik wil warmte om tegen aan te leunen en uit te rusten. Of om als een dekentje om me heen te slaan. Lekker.

’s Ochtends waait het nog hard. Ik hou er niet van. Tenminste, niet als ik net mijn haar in een coupe travail heb gestyled en naar mijn werk moet fietsen. Maar ja. Hou het maar eens tegen, het weer. Dus ik plug Eva in mijn oren. En ik ga.