Apotheek

Groot staat het op een papier dat je ziet zodra je binnenkomt: of u a.u.b. altijd een nummertje wilt trekken. Ik doe mijn best, maar het apparaat wenst geen nummertje prijs te geven. Dus ik sluit ongenummerd aan in de rij. Die zoals altijd op vrijdagmiddag vlak voor sluitingstijd niet gering is. Na mij komt een meneer binnen die net als ik al snel tot de conclusie komt dat nummerloos aansluiten de enige optie is. De mevrouw na meneer heeft haar hand nog niet uitgestrekt naar het apparaat of meneer meldt het haar al: "Mevrouw, hij doet het niet." Klakkeloos en zonder weerwoord neemt ze dit aan en de rij groeit verder. De mevrouw na mevrouw na meneer wordt ook meteen na binnenkomst door meneer op de hoogte gesteld van het falen van het apparaat. "Nee hoor, die doet het wel", beweert zij echter vol overtuiging. Voor we in de gaten hebben hoe het gebeurde, heeft het apparaat gedwee zijn bek wijd geopend. En jawel, achterin zijn keel prijkt een hele rol nummers. "Wie heeft er geen nummertje?" vraagt de doortastende mevrouw. Als een ervaren nummeraar scheurt ze het juiste aantal van de rol af. Eén voor één geven we ze op haar commando aan elkaar door. "Zo, iedereen voorzien?" Het is meer een vaststelling dan een vraag. "Dan ga ik even aan de balie zeggen dat de nummers het weer doen." Overrompeld blijven we allemaal nog even netjes in het gelid staan. En dan verspreiden we ons als rollende knikkers door de wachtruimte.