Kippenvleugeltjes

Wegens onstuimig binnenstormende rsi-achtige klachten, is de rsi-preventieapplicatie niet meer het eerste programma dat ik 's ochtends zo snel mogelijk afsluit. Wat trouwens helemaal niet mag, dat programma afsluiten, zo is me gezegd. Waarbij ik wil aantekenen dat ik me als kind heb laten wijsmaken dat je in de gevangenis terecht komt als je betrapt wordt op duimen. Dus. Je kan me nog meer vertellen. Bang voor represailles ben ik nu niet, maar zin in pijn heb ik allerminst. Dus braaf laat ik mijn duim met mijn vingers tikkertje spelen. Cirkel ik rondjes met mijn schouders. Maak ik fladderende kippenvleugeltjes van mijn armen. Draai ik me tegen de muur in een ingewikkelde positie die normaal gesproken vergezeld gaat van de waarschuwing Don't try this at home. En als ik heel, heel, héél zeker weet dat niemand me ziet, doe ik zelfs mee met het gekke bekken trekken. Wie weet welke positieve effecten dat teweeg brengt. Ja. We maken er maar weer een grapje van. Hahaha. Grrr. Na ademhalingsklachten, buik- en maagkrampen, hoofdpijn en migraine, nachtmerries over oorlog, dood en verderf, ’s nachts schoppende benen en slapeloze uurtjes en wat ik verder nog vergeet, kan een beetje rsi er ook nog wel bij. Spanning en emoties schijnen er toch uit te moeten. God, soms haat ik alles.