Ruimte

Omdat ik de hele tijd ver van mezelf weg wil vluchten, en omdat de muren om me heen me benauwen, zit er niets anders op dan om een stukje te gaan hardlopen.
Maar welke route? En hoe lang? En moet ik niet één of ander trainingsschema volgen? Dat zijn vragen die ik verbied om diep in mijn gedachten door te dringen. Dat zien we dan wel weer.

Maar als dan aanbreekt, is de wereld wit geworden. Meer sneeuwvlokjes dwarrelen gestaag naar beneden. Dat zijn niet echt de meest gunstige weersomstandigheden om het stof van mijn hardloopschoenen af te rennen. Zeg ik, o zo verstandig, tegen mezelf. Er was een tijd dat ik me door niets en niemand ervan liet weerhouden. Verrassend genoeg laat het hardloopplan zich zonder morren vervangen door een wandelidee. Waarmee ik bovendien hetzelfde bereik als waarop ik hoopte door te gaan rennen: ruimte om mee heen.

En ruimte in mijn hoofd.