Ziek

En toen was ik ineens een beetje ziek. Niet heel erg. Maar toch. Echt stom. Wie is er nou in de vakantie ziek? En zoals ik dan tegen mezelf zou zeggen als ik niet mezelf maar iemand anders was: "Gewoon aan over geven. 't Heeft helemaal geen zin om er tegen te vechten. Het is zoals het is." Ja, duh. Dat is echt zo makkelijk niet, hoor. Want mooi dat ik me hier ook gelijk enorm schuldig lig te voelen. Schuldig dat ik, weggedoken in mijn slaapzak, de hele bank in beslag neem. Schuldig dat ik Hond vandaag nog geen één keer heb uitgelaten. Dat ik geen zin energie heb om te koken. Dat soort dingen. "Dat is toch helemaal nergens voor nodig", zou ik zeggen tegen mezelf. "Jij kan er toch ook niets aan doen?" Nee, ik kan er ook niks aan doen. Dat weet ik heus wel. Maar – "nee, geen ge-jamaar!" Pfoe, wat ben ik streng als ik mezelf zou toespreken als ik niet mezelf maar iemand anders was.
Nouja. Het goede nieuws is dat ik voor het eerst in deze vakantie zomaar overdag op de bank zit te zitten. Mijn inwendige stuiterballetje ligt even stil.