Scheiden

Foto: http://chrisjordan.com/current_set2.php?id=11

Van de burgemeester van ons dorp krijgen we tien plastic zakken. Daarin moeten we voortaan ons plastic afval doen. Heel vooruitstrevend voor deze gemeente waar we niet alleen hondenbelasting betalen, maar ook hondenpoep moeten opruimen. Waar ik overigens niets op tegen heb, als er maar afvalbakken waren om het zaakje in te gooien. Die bakken staan dan precies weer op plekken waar je met de hond niet mag komen. Waardoor het wel wil gebeuren dat je vele sjieke straten lang met een zak poep in je hand loopt. Ondertussen in menig hondendrol trappend. Want met een rieten dak op je huis en een grote SUV voor de deur ga je uiteraard niet de uitwerpselen van je trendy labradoodle opruimen. Maar dat is misschien een heel ander verhaal. Hond blijkt direct razend enthousiast over het presentje van de burgemeester. Heerlijk, zo'n zak om je nieuwsgierige natte hondensnuit in te stoppen en alles er weer uit te trekken wat je baasje er net zo zorgvuldig scheidend in heeft gegooid. De zak in de keuken een plekje geven is dus geen goed plan, nog los van het gegeven dat er in de keuken helemaal geen plaats is – ik zie ons opgescheept met een enorm organisatorisch probleem. Genereus biedt K. de afvalbak aan die op haar atelier staat. Hiermee kan de zak buiten gestationeerd worden zonder dat hij bij het minste of geringste zuchtje wind door de tuin waait. Pas sinds vrijdagavond is de eerste plastic afvalzak in gebruik en de bak voor het restafval blijft opvallend leeg. Terwijl de plasticzak zich in duizelingwekkend tempo vult. Ook dit baart zorgen, aangezien het ophalen van het plastic maar eens per maand zal plaatsvinden. In gedachten zie ik een enorme plasticberg ontstaan in de tuin. Hè, had ik mijn knutselen met afval-boek van heel lang geleden nog maar.