B-diploma

Toen ik als kind zwemles had voor diploma B, was 7 meter onder water zwemmen een heikel punt. Ik durfde om te beginnen al niet te duiken. Daarom ging ik te water met een speciale MarsManische techniek die door de badjuf niet erg gewaardeerd werd. Met een grote hap lucht en mijn ogen stijf dicht deed ik wat me te doen stond: zwemmen alsof mijn leven ervan hing. Meestal kwam ik veel te vroeg weer boven water om te ontdekken dat ik bezig was dwars het bad te doorkruisen. Ook dit was niet zoals de zwemjuf het bedoeld had. Driftig werd ik naar de rand van het bad gejaagd om de hele procedure te herhalen totdat ik het ooit zou kunnen. Die dag kwam niet. Diploma B heb ik nooit trots boven mijn bed kunnen hangen. En duiken kan ik ook nog altijd niet. Deze week heb ik daarom op geheel eigen wijze moeten aanboren: gewoon maar gáán. Diep ademhalen, hier en daar wat afzien en hopen dat ik aan het eind weer boven water kom. Dat is gelukt. Vraag niet hoe.

Hèhè. 't Is klaar, deze week.