Michael

Terwijl ik naar de herdenking van Michael Jackson kijk, vraag ik me iets af. Zou broer 1 het nog weten, dat hij mijn singletjes van Doris D & The Pins en van Earth & Fire kapot trapte? En dat hij het plaatje One day in your life van Michael Jackson met vaseline insmeerde? Een cultuurbarbaar, noemde hij me. Het minst nare scheldwoord dat hij tegen me gebruikte - maar met de meest minachtende blik. Vreemd genoeg kreeg ik later, voor een verjaardag ofzo, juist van hem een lp van The Supremes. Die had hij ongetwijfeld niet zelf voor mij uitgezocht. Of wel, maar dat was dan in de wetenschap dat hij er geen last van zou hebben. Want ik was allang veilig weggewerkt onder een koptelefoon. Hoewel hij zelfs toen nog beweerde dat mijn muziek pijn deed aan zijn oren. Zou broer 1 deze herdenking zien? En zou hij als doctorandus in de muziekwetenschappen beseffen dat Michael Jackson toch niet zomaar een lulletje rozenwater was? Hij moest trouwens eens weten, broer 1, dat zijn zus de cultuurbarbaar zelfs eens een liedje van Michael Jackson heeft geplaybackt. Nouja, ik was Paul McCartney eigenlijk, want we deden The girl is mine. Tsja. One day in your life - geen idee meer hoe de tekst verder ging, maar als ik het nummer hoorde dacht ik: ja, eens, op een dag, komt het goed. Als het toen, in 1980, maar gebleven was bij wat vaseline.