Hij was natuurlijk niet in de aanbieding, of een bonusartikel. Toch stond hij daar zomaar tussen de groenten- en fruitschappen – om zó op te pakken en mee te nemen. Zachtjes murmelde hij: "Papa! Papa!" Zijn onderlip trilde, maar hij huilde niet.
"Ben jij je papa kwijt?" vroeg ik het ventje.
"Papa! Papa!" antwoordde hij.
"Hoe ziet jouw papa eruit?" vroeg ik. "Heeft hij een snor, of een baard, wat voor kleur haar heeft hij, wat is de kleur van zijn shirt?" Een baard of een snor leek de vader niet te hebben; als antwoord op de andere vragen keek het jongetje me met wijd open ogen aan.
"Zie je misschien papa al?" Braaf draaide hij een rondje om zijn as en schudde met zijn hoofd. Geen papa.
"Dan ga ik je nu heel hoog optillen en dan kijk je nog een keer goed", zei ik tegen hem. Gedwee liet hij zich boven de sinaasappels en meloenen uit tillen. Ik had verwacht dat hij zwaarder zou zijn.
"Geen papa?" Nee, leuk geprobeerd, maar geen papa.
"Dan gaan we maar even aan de mevrouw van de winkel vragen of ze jouw papa wil roepen", en kordaat pakte ik zijn kleine, plakkerige handje. "Hoe heet jij eigenlijk?"
Een brede lach op het ventje z'n gezicht. Eindelijk een vraag waarop hij het antwoord wist, maar wel jammer dat ik het niet verstond. Ook de mevrouw van de klantenservice kon er niets van maken.
Voor ik er goed en wel erg in had, werd het kind met zijn vader herenigd. 't Was ook te mooi om waar te zijn. Om zo'n lief ventje gratis en voor niets tijdens het boodschappen doen cadeau te krijgen.
2 opmerkingen:
Ik heb er wel eentje gratis gekregen. Eerst een leuke vrouw uitgezocht en er een leuk jongetje bij gekregen. Helaas gaat het niet altijd zo makkelijk...
@Jooper: mooi relatiegeschenk!
Een reactie posten