In het kader van mijn nieuwe kleine persoonlijke projectje Kom Op, MarsMania, Laat Toch Eens Wat Meer Van Jezelf Zien doe ik op werk niet alsof ik me hartstikke fit voel en helemaal niet moe. Bespreek ik het gedrag van tante Migraine met mijn leidinggevende, inclusief mijn bijgeloof dat het vragen om moeilijkheden is om over die tante te praten. Zeg ik tegen mijn collega dat ik me ellendig voel, nog als gevolg van afgelopen zaterdag. En laat ik aan diezelfde collega een rokje zien dat ik in de lunchpauze heb gekocht.
"Kijk", zeg ik. "Voor 9 euro op de kop getikt."
"Wat heerlijk", zegt ze, "als je dat kunt dragen."
"Nou", reageer ik, "dit is anders gewoon maat XL hoor", hoewel het er meer als een S'je uitziet.
Ik heb de opmerking nog niet eruit geflapt of ik wil mijn tong al afbijten. Alsof mijn collega zoveel zwaarder is dan ik of om andere redenen geen rokjestype zou kunnen zijn. Terecht is het dan ook even heel stil.
Dan zegt ze: "Ik bedoelde gewoon dat het op Kreta nog zo lekker warm is."
Geen opmerkingen:
Een reactie posten