Sommige dingen moet je niet hardop zeggen. Het beste is zelfs om ze niet eens te denken. Denk niet dat tante Migraine zich rustig houdt: prompt staat ze bij je op de stoep. Voel niet dat je voor jouw doen tamelijk opgewekt bent: binnen de kortste keren is er niets meer van over. Roep niet dat je het zo fijn vindt dat je schoonouders enkele dagen in je huis logeren tijdens je vakantie: dan bellen ze om af te zeggen. Zie je wel, het is geen bijgeloof. Ik kan niet anders dan vaststellen dat er een regel is die zegt dat je voor sommige dingen alleen maar heel stilletjes en ongemerkt een little happy dance mag doen.
Vanochtend, nadat ik me gisteren door een wat stemmingen betreft bijzonder onaangename dag had geworsteld en op de koop toe tante Migraine op m'n nek kreeg, stond ik goedgemutst op. Om nog voor de ochtend voorbij was weer in een vrije val omlaag te storten. Het leek bijna onmogelijk om op de been te blijven. Tot het toeval een handje meehielp. Zeg nooit dat je denkt dat een enge ongedierteplaag afdoende hebt bestreden: keihard slaan die beestjes terug en koloniseren in één keer je hele kelderkast. De enige remedie die ik voor mezelf kon bedenken was schoonmaken – wel zo handig als je daarbij rigoureus te keer mag moet gaan. Precies wat de kelderkast nodig had. Precies wat ik nodig had.
2 opmerkingen:
Kan het ook andersom? Dat je denkt dat je een kutbui hebt en dat daar totaal onverwacht en ongevraagd een stralend humeur om de hoek komt zetten? Ik probeer maar wat hoor.
@Maz Goeie vraag. En ja, het komt wel voor. Als er maar een activiteit is waar ik me volledig op kan storten en waarin ik niet met mezelf bezig ben.
Een reactie posten