Zalm

Zorg dat je altijd net op vakantie bent geweest of een reisje in het vooruitzicht hebt. Die tip heb ik toch al eens gegeven voor de omgang met mijn familie? Dankbaar bracht ik dan ook Berlijn ter sprake toen oom J. zich voor een goed gesprek aan mijn zijde opstelde. Het alternatief is wiskunde. Of het bouwen van bruggen-op-schaal met Meccano, dus dan snap je het wel. "Toen ik in 1957 in Berlijn was, ben ik alleen ondergronds aan de kant van de oostelijke geallieerden geweest", vertelt oom J. Hij heeft het verhaal al meerdere keren verteld, maar ik kan het hem niet kwalijk nemen: de goede man, een kop kleiner dan ik met mijn 1,63 m, is al 85. Waren we onlangs naar Zweden geweest, dan had hij verteld hoe hij daar in 1947 was (of 1949, daar wil ik vanaf zijn) en dan moet ik in het Zweeds 77 zeggen. Want als ik dat kan, dan kan ik alle Zweedse woorden uitspreken. Terwijl ik gemoedelijk met oom J. sta te babbelen is mijn moeder door paniek overmand. K. heeft haar gevraagd welke van de uitgestalde hapjes vegetarisch zijn. "O lieve help!" roept ze uit. "Zijn jullie nu ineens vegetarisch?" "Mwah, al een jaartje of 15", mompelt K. Snel wordt een bord met plakjes zalm op tafel gezet. "Noem je dat vegetarisch?" vraagt oom J. aan mijn moeder, maar dat hoort ze niet. Iemand tikt me op de schouder. Een andere oom: "Je moeder heeft iets speciaal voor jullie neergezet" en hij wijst op het bord. Binnen de kortste keren is iedereen op de hoogte – de vis is alleen voor K. en MarsMania. Ik hervat mijn gesprek met oom J. We eten niet van de zalm.