Schrijver

Ja, ik heb schrijversambities. Net als al die miljoenen andere mensen van wie waarschijnlijk nooit een letter wordt gepubliceerd. Dat heb ik dan maar mooi op hen voor. Ik ben al eens in druk verschenen. Met een verhaal in de krant toen ik 10 jaar was. Dus. Sinds ik vrijdag de Volkskrant las, snap ik waarom het niet klikte tussen schoenen met hoge hakken en mij. "Writers on heels, dat wordt nooit wat. Want schrijven en hoge hakken is een contradictio in terminis." Aldus Charlotte Mutsaers in haar dankwoord voor de P.C. Hooftprijs. Talloze schriften vol verhalen, zelfgemaakte boekjes (inclusief illustraties!) en een familietijdschrift dat helaas wegens een schrijnend gebrek aan belangstelling slechts één keer uitkwam liggen op zolder. Ik heb eens een manuscript opgestuurd. Gedichten. De uitgeverij vond de beeldspraak iets te clichématig. Ik was 17, dan mag je nog best clichématig zijn. Degene die mijn schrijfseltjes beoordeelde had vast dezelfde glimlach op het gezicht als ik nu heb als ik ze nog weleens teruglees. Uit een beroepentest die ik ooit deed kwam de volgende top 3: 1. dichter; 2. schrijver; 3. journalist. Dus. Toch is het er tot nu toe niet uitgekomen. Soms denk ik dat ik kennelijk een laatbloeier ben wat het schrijverschap betreft. Vaker denk ik dat ik toch niets voorstel in vergelijking met mijn grote favoriet Dave Eggers. Om gewoon maar even iemand te noemen. Maar toen las ik dit: "Als in een gezin een schrijver wordt geboren, dan is het gedaan met dat gezin" (Czesław Miłosz). Dus.

Ik moest er toch maar eens werk van gaan maken.