Als kind van ouders die als amper tienjarigen de bombardementen op het Haagse Bezuidenhout en op Rotterdam meemaakten, ben ik groot geworden met het idee dat Nederland zo’n beetje het patent heeft op WO II-leed.
Mis.
Elke straathoek, ieder park, alle huizen hier in Berlijn ademen de oorlog. De Fleischerei waar we gisterenavond aten: was vroeger een Joodse slagerij. Een paar honderd meter verderop: het Joodse kerkhof. Vlakbij: de Joodse synagoge. Vanmiddag bezocht: het indrukwekkende Joodse museum. De tentoonstelling van hedendaagse jonge Berlijnse kunstenaars in de Berlinische Galerie: een fotoserie over een gebouw dat destijds het hoofdkwartier van de NSDAP in München was. Zet de tv of radio aan en het gaat over WO II. Niet zo gek: van de 160.000 joden overleefde er maar zesduizend de oorlog. Hier om de hoek, in Polen werden in WO II drie miljoen Poolse joden vermoord en en één vijfde van de totale Poolse bevolking. In sommige gebouwen is het nog steeds niet zo moeilijk om de kogelgaten van destijds te ontdekken. De linkse alternatieve beweging hier is praktisch mainstream en je kunt geen lantaarnpaal, verkeersbord of stoplicht voorbijlopen of je ontdekt weer een sticker met een anti-nazistische leuze.
Berlijn. Indrukwekkend.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten