Wijn

Er zijn van die mensen die er prat op gaan dat ze per nacht niet meer dan 4 uur slaap nodig hebben. Nou, koop een taart en ga het vieren - I’m not one of those lucky bastards. Ik kan me juist vrij levendig voorstellen dat je goed gek kan worden door slaapgebrek. In onschuldige vorm had ik gisteren zelf zo’n gektemomentje. Een nieuwe collega vroeg me hoe lang ik bij deze organisatie werk. Ik noemde het jaartal en raakte prompt in de war – in welk jaar leven we nu eigenlijk? vroeg ik me af. 2000? 2004? Ik duikelde gedurende een minuut of wat van hot naar her in de tijd en besefte direct daarna dat ik nodig eens een nacht goed moest slapen. Waarop het besluit volgde om er maar eens een oxazepammetje tegenaan te gooien. Zeer onverstandig, zo vertelden wijze mannen op tv mij onlangs: wie 's avonds een slaappil neemt, is 's ochtends net zo duf als iemand die bij z'n ontbijt twee glazen wijn drinkt. En dus levensgevaarlijk in het verkeer, en denk maar niet dat je beter presteert. Of meer uitgerust bent. Het was één grote waarschuwende wijsvinger, die hele reportage. Iedereen die net als ik doorgaans beroerd slaapt weet hoe ontzettend moe, duf en ongeconcentreerd je je overdag voelt, en vast ook een gevaar op de weg. Iedereen die net als ik beroerd slaapt zal beamen hoe heerlijk het is om een hele nacht door te slapen. Om niet eindeloos te liggen woelen. Om pas wakker te worden als de wekker gaat. Om je geen grauw vaatdoekje te voelen maar een echt mens van vlees & bloed. Iedereen die net als ik altijd beroerd slaapt weet hoe heerlijk zo'n oxazepammetje is. En ik stak grijnzend mijn middelvinger op naar de wijze mannen.