Rustpunt

Volgens bladen als Allerhande is het avondeten het rustpunt voor het hele gezin tijdens de hectiek van de dag. Het is hét moment om elkaar te zien, elkaar bij te praten, van elkaars gezelschap te genieten, voordat iedereen weer alle kanten opvliegt. Ik kan niet anders dan denken dat dit een prachtig sprookje is.

Bij ons thuis was het oorlog, met juist tijdens het avondeten de hevigste bombardementen. Mijn schuilkelder was een hoekje onder de kapstok, op de ruwe kokosmat, waar ik me verstopte achter muf ruikende jassen. Opgekruld als een egeltje hoorde ik hoe het geweld verstomde, hoe het getinkel van bestek opklonk, hoe een lach klaterde, hoe geanimeerde gesprekken over de tafel rolden. Er was vrede waar ik niet was. Stilletjes klom ik dan de trap op en verruilde de kokosmat voor de vloerbedekking onder mijn bed.

Als ik mij weer beneden in de kamer waagde bleek uit niets dat ik gemist was.

Als ik mij weer beneden in de kamer waagde bleek uit niets dat iemand mij opmerkte.

Als ik mij weer beneden in de kamer waagde bleek ik niet te bestaan.

Een collega vraagt zich af waarom ik nooit spontaan langskom op een kamer waar ik ooit zat.