Lifehacking

Op mijn werk denken ze dat ik heel gestructureerd ben. Tuurlijk. Droom lekker verder, denk ik dan maar. En ik staar naar de drie bakjes op mijn bureau die ooit zo'n duidelijke ordelijke functie leken te hebben. En waarvan ik me nu afvraag hoe ik dat ook alweer in gedachten had. Wat te denken van mijn speciale To Do-blocnote. Die, nadat ik nog geen pagina vol heb gemaakt, in de onderste lade verdween. Tussen plastic tassen, reservetampons en ouwe meuk die ik bewaar-voor-je-weet-maar-nooit. Het toekennen-van-vlaggetjes-systeem aan mailtjes. Rood voor Hé! Hier moet je gauw iets mee! En oranje en groen voor iets anders, maar wat? Dat weet ik niet meer precies. Tijd dus om toch maar eens een takenlijst in te stellen. Keurig verplaatste ik mijn roodgevlagde mails naar de takenlijst. Laatst klikte ik per ongeluk op Taken in Outlook. Oja – vergeten dat ik die lijst had gemaakt. Mapjes, ik heb ook nog een aantal mapjes. Met briefjes erop voor welk onderwerp ze zijn. Het blijkt een ijzeren discipline te vergen om alles in het juiste mapje te stoppen. Daarom heb ik er ook één die niet gelabeld is. Doe ik daar gewoon alle stukken in. Makkelijk. Bij mijn verhuizing naar mijn nieuwe kamer kwam ik een ordner tegen – netjes met tabbladen voor verschillende onderwerpen. Zo'n ordner is misschien wel een handige werkwijze, peins ik. Of zou het beter zijn om een ordner per thema te nemen? Ten einde raad kocht gisteren een schrift waarin ik mijn taken en de stand van zaken ervan kan noteren – en ik zei tegen mezelf dat ik dat vooral deed omdat de dagomzet van de winkel naar giro 555 zou gaan. Ik heb het ontzettend druk op werk. Niet met werk. Maar met het wanhopig proberen om niet in chaos te verdrinken. Vandaar dat het reuze fijn is om te constateren dat de natuur zijn eigen goed georganiseerde gang gaat. Vandaag zag ik dat geheel volgens schema de eerste sneeuwklokjes uit de grond piepen. 't Komt wel goed.