Doelen. Van de Rockchick moet ik zeggen welke doelen ik wil bereiken. En dan kijkt zij of dat kan in de therapie. Of dat het anders ophoudt. Ophoudt? Paniekerig vertel ik dit aan K. “Welnee joh, dat heb je vast verkeerd begrepen”, zegt zij in een poging mij gerust te stellen. Jaha, daar is ie weer: mijn voortdurende neiging tot verkeerd begrijpen. Zoals ik blijkbaar ook de coach verkeerd heb begrepen, zegt de coach, toen zij het had over slachtoffer en dader. Zoals ik op een kwade dag mijn collega verkeerd begreep, zegt mijn collega, waardoor die coach nu nodig is. Zoals ik, zo beweert mijn moeder maar al te graag, de scheldpartijen van Grote Broer verkeerd begreep. Zijn dagelijkse riedeltje dat in mijn geheugen gebrand is (stomme baby, stomme domme koe, stomme trut, achterlijke discotrut, achterlijke cultuurbarbaar, stom klotewijf met je teringherrie, dikke vette stomme koe zijn slechts enkele voorbeelden) was liefkozend bedoeld. Natuurlijk. Suf van me dat ik dat niet doorhad. Als ik vanmiddag thuis kom, gooi ik een emmer water om die achter de deur staat. "Ik had toch gezegd dat je even moest bellen", moppert K.
"Sorry", zeg ik. "Dat heb ik zeker verkeerd begrepen."
Goed. Doelen dus. Om te beginnen dan maar mensen beter gaan begrijpen. Al denk ik zelf dat ik meer heb aan een implantaat in mijn hoofd. Een chip die zorgt voor vertaling van onbegrepen mededelingen. Wie weet waar ik die kan krijgen mag het zeggen. In de hoop dat ik dat dan wel goed begrijp.
6 opmerkingen:
schelden moet je niet willen begrijpen maar willen afstraffen....
Ja. Dat idee had ik nou ook altijd. Maar ook dat, zo bleek, was een misverstand.
Ik denk dat je je verkeerd-begrijpen-probleem misschien kan oplossen door meer door te vragen. Vaak nam ik genoegen met een antwoord wat me nog niet volledig duidelijkheid gaf. Maar durfde ik niet door te vragen uit angst lastig te zijn of zo. Nu ik durf door te vragen tot ik het begrijp, heb ik niet meer dit soort voorvallen zoals jij.
De W's zijn daarbij heel belangrijk. Doelen? Waarom? En wat als dat niet lukt? Dat zijn eigenlijk jouw belangrijkste vragen.
Dat gezeik van je broer moet je natuurlijk niet in dit kader zien. Dat staat er helemaal los van. Maar wellicht kun je dat op een bepaald moment los van jou gaan zien. Je neemt het (logisch) allemaal heel persoonlijk op. Laat het eens bij de ander. Laat die controle los en denk niet aan jou, maar aan die andere persoon. Die broer van je zal ongetwijfeld zeer gefrustreerd zijn geweest. Jaloers misschien wel. Of zo onzeker dat hij met schelden zichzelf beter voelde. Dat staat volkomen los van jou en wie of wat je bent. Puur hem. Idem met die collega. Hou daar aan vast. En vraag door! Voor your sake ;)
@Swan: je hebt natuurlijk helemaal gelijk.
Maar kijk.
Als ik het allemaal even helemaal zat ben, dan wil het wel eens lekker zijn om een zooi los van elkaar staande dingen door elkaar te husselen, scheutje ironie er over, een knipoog en een bescheiden glimlach erbij - en dan blijk ik toch zomaar weer logisch te kunnen denken!
je hebt het recht te vragen als je verduidelijking nodig hebt. de vraag is alleen: vind je dat je het mag vragen..?
;)
Een reactie posten