Brrr

Voor mij hoeft het niet, dat het opnieuw zo koud is. De afgelopen dagen heb ik verwoede pogingen gedaan deze weersomstandigheden faliekant te ontkennen. Maandag liet mijn collega een elektrische kachel aanrukken omdat ze het ondanks een dikke trui en met de radiatoren op de hoogste stand niet warm kreeg – ik trouwens ook niet, maar het aantal kledinglaagjes dat ik aan had was dan ook ontoereikend voor temperaturen rond het vriespunt. Gisteren wilde ik in zoverre zwichten voor het weer dat ik mijn dikste wanten aantrok, nadat ik had geconstateerd dat mijn dunne Wibra-handschoentjes à € 1,95 niet helemaal voldeden. Om die knieval te compenseren deed ik m’n gympies aan. Ik ben toch niet van porselein! En vandaag, vooruit dan maar, terwijl het om 7.15 uur slechts -3,6 graden was en geen -5,1 graden zoals gisterochtend, deed ik niet alleen mijn dikste wanten aan maar ook een echte trui, en mijn warme Uggs. Die overigens nog wit uitgeslagen zijn van de sneeuw en het strooizout van de vorige kouperiode. Geheel op eigen initiatief draai ik op werk de verwarming naar de hoogste stand. En ondanks alle koudebestrijdende maatregelen heb ik het koud. Koude tenen, koude neus, koude vingers, koude armen, koude alles. Echt, laat maar zitten, deze temperaturen. Ik wil warmte.