Angsthaas

"Hihi", giechelt iemand. Als een duveltje uit een doosje steekt de angsthaas zijn kop boven de rand van de koffer uit. "Daar ben ik weer!" Ik doe alsof ik niets hoor en ga zo rustig mogelijk verder. Alsof ik een legpuzzel maak richt ik mijn koffer in. Bikini's in de rechterbovenhoek. Misschien wilde ik ze ook wel vervangen omdat ik ze in Gran Canaria telkens tegenkwam als ik warme sokken en een trui zocht. In dat donkere, kille huisje, met buiten een temperatuur van 8°C, leken die badspullen erg misplaatst. "Vakantie is eng!" fluistert de angsthaas in mijn oor, en ik negeer hem opnieuw. T-shirts, hemdjes, korte broeken en rokjes. Al die vrolijke kleurtjes, het ziet er feestelijk uit. "Vakantie is eng!" gilt de angsthaas, terwijl hij om mijn koffer heen rent. Ik verschuif de koffer terwijl hij net langs een wieltje komt, waardoor hij struikelt en valt. Tussen de kleding prop ik een voorraadje kauwgom, de oplader van mijn telefoon en van mijn camera, mijn etui. "Vakantie is eng, vakantie is eng", zingt de angsthaas die niks aan zijn valpartij heeft overgehouden. Ik draai mijn rug naar hem toe om weer wat spullen van de stapel te pakken. Het strandmatje, het strandlaken, boeken. Die kunnen allemaal mooi achter de flap in het deksel van de koffer. "Vakantie is eng, vakantie is eng!" krijst de angsthaas. Met een stoïcijns gezicht stop ik mijn slippers in een plastic zak en zoek ik een mooi plekje uit voor het statief. Het lijkt erop dat alles er met gemak in past. Tevreden overzie ik mijn werk. "Eng! Eng!" De angsthaas rent weer rondjes. "Vakantie is eng!" Met een onverwachte beweging grijp ik hem in zijn nekvel. "En nu", zeg ik, terwijl ik dreigend mijn vinger voor zijn kop heen en weer zwaai, "en nu is het afgelopen. Finito. Basta. Hoor je me?" Weerloos trappelt de angsthaas met zijn achterpootjes. Ik laat hem los en concentreer me op het sluiten van de koffer. Als ik opkijk, is de angsthaas verdwenen.