WC

Met de trein reis ik niet vaak, en zelden in de spits. Ik ben dan ook overweldigd door de drukte als ik 's ochtends met mijn koffer naar Den Haag HS reis om daar de Thalys te pakken. Van deze wereld ben ik me nooit bewust, op mijn fiets naar het werk. Op HS ontdek ik weer herkenbare elementen. De meneer achter de toonbank van C'est du pain. Die werkt daar al jaren. En de toiletjuffrouw van de enige stations-wc die ik durf te bezoeken. Spic en span is het er en reuze gezellig met een schaal vol kleurig verpakte snoepjes, een elektrisch waxinelichtje bij de wastafel en luxer wc-papier dan ik thuis heb. Terwijl ik mijn portemonnee opgraaf, gaat de toiletjuf met haar vinger langs een richeltje. "Er ligt toch geen stof hè?" vraag ik bezorgd. Verontwaardigd kijkt ze me aan. Oeps! Verkeerde opmerking. Snel gooi ik 50 cent op het schoteltje en maak me uit de voeten.